Diana Roig

Door deze Close Encounter met Diana Roig maak ik de schrijnende sluiting van het kunstenaarsinitiatief ‘Kaus Australis’ mee. Het initiatief, dat al 25 jaar bestaat, moet wijken voor een gemeente opslag. Het zelfgebouwde en gefinancierde ateliercomplex moet door de kunstenaars zelf met de grond gelijk worden gemaakt en zelfs de fundering moet worden verwijderd. Dit lijkt op pesten; we zullen die uitvreters van een kunstenaars even een lesje leren met hun ‘linkse hobby’s’. Deze plek lijkt mij namelijk geen toplocatie zo dichtbij de Gemeentewerf waar Rotterdammers hun grofvuil kunnen inleveren.

Diana Roig had ik jaren hiervoor gevraagd om te exposeren in ‘De Kleine Kapel’ in Arnhem. Dit ging niet door, ook mijn initiatief, onderdeel van Code Rood, verdween en moest wijken voor een projectontwikkelaar. Heel toevallig ontmoette ik Diana meer dan een jaar op de stoep bij galerie Cokkie Snoei in Rotterdam. Zij gaf me een compliment over mijn kleding en we raakten aan de praat. Zij bleek dus Diana te zijn die ik ooit gevraagd had of ze had willen exposeren bij mij in ‘de Kleine Kapel’. Ik kende alleen haar werk en haar schilderperformances, die ik online zag, hadden mij nieuwsgierig gemaakt. Ik vroeg Koes Staassen, die ook in Rotterdam woont, mijn werk voor de Close Encouter bij haar te bezorgen. Zo kon ik ook met hem afspreken om zijn mooie werk te bekijken in zijn atelier, een klaslokaal in een voormalig schoolgebouw.

Mijn werk bleek nog steeds veilig in het doosje te liggen toen ik het bij Diana kwam ophalen. Zij was nogal bang dat ze het zou beschadigen of dat het besmeurd zou raken. In haar enorme atelier begreep ik wel waarom, wat een actie straalde haar werk uit, overal lagen en stonden schilderijen, ook mega-formaten en overal zaten verfspatten. Haar energieke manier van werken is zo in contrast met die van mij.

Een prachtige grote houtkachel, in het midden van de ruimte, had ze al verpatst aan een opkoper. Ook veel rollen canvas met titels en jaartallen verspreid over de vloer, dat bleken haar reeds af gedoekte schilderijen. Ze was al weken bezig met het inpakken en ordenen van haar werk. Diana gaf me spontaan een mooi klein schilderij mee naar huis, ik ben er heel blij mee. Later zag ik dat ik qua kleur een mooie combi met mijn ‘Let’s dance’ had gekregen. Ze hangen nu gebroederlijk naast elkaar. Op Insta kon ik Diana’s moeizame zoektocht naar een nieuw atelier volgen. Kaus Australis is inmiddels geschiedenis.