Alexander Pechtold

Aanleiding om een ‘close encounter’ met Alexander Pechtold te organiseren was een televisie-uitzending waarin hij over zijn voorliefde voor manchetknopen vertelde. Niet lang daarvoor had ik een werk met manchetknopen geschilderd, weliswaar niet direct als zodanig herkenbaar. In de begeleidende brief aan hem schreef ik; ‘twee maagdelijke vensters die de hemel reflecteren, een metafoor voor een idealistisch wereldbeeld’. Zo hingen de manchetknopen ruim twee maanden in zijn werkkamer in Den-Haag, mooi contrasterend met de omgeving en direct in het oog springend bij binnenkomst.
Het gesprek met Pechtold ging al snel over de positie van de kunstenaar in de samenleving. Hij uitte nadrukkelijk kritiek op het slecht functioneren van de kunstenaar, ze gunnen elkaar het licht niet in de ogen en ze weten zich niet te verenigen. Ik voelde ik me persoonlijk aangesproken en verdedigde hartstochtelijk het belang van kunst. Ter plekke besefte ik dat hij niet op de hoogte is van alle actuele ontwikkelingen op kunstgebied en dat er veel gebeurdt waar ook de politiek belang bij kan hebben. Met name heb ik Elena Simons genoemd, zij kwam al in 2005 met het idee om de politiek dichter bij de burger te brengen door een burgerbuddy aan een politicus te koppelen. Ook het idee om met uitkeringsgerechtigden langs de deuren te gaan in Wassenaar om de belastingbetaler te bedanken, kwam van haar.
Toevallig, een dag voor mijn bezoek, maar dat hoorde ik pas later, stond er een column in de Volkskrant, waar Pechtold als voorzitter van de kunstcommissie van het Parlement, gevraagd was voor een interview. Samen met columnist Ariejan Korteweg was Pechtold langs de kunstwerken in en rond het Binnenhof gelopen en voorzag hij ze van commentaar. Vanuit de kunstwereld kwam terecht kritiek op sommige van zijn uitspraken, onder andere Danielle Lemaire schreef een kritisch stuk op het online magazine; Jegens & Tevens.
Niet lang na deze Close Encounter was ik bij Galerie Wit in Wageningen. In de woonkamer die altijd uitnodigend open staat, zag ik kleine portretjes hangen die door Jelle Slof zijn geschilderd. Het blijken de negen kleinkinderen van de galeriehouders te zijn. Al eerder, via de tamtam, had ik gehoord dat Pechtold, tijdens een speciale Vaderdag actie bij galerie Wit, een van zijn kinderen door Jelle heeft laten portretteren.
Wat krijg je gevraagd en ongevraagd veel informatie over een politicus die zo onder een vergrootglas ligt. En heeft Pechtold nu echt directeur van het Rijksmuseum willen worden of was dat nep-nieuws?