Mohamed Ridouani

Leuven voelt paradijselijk aan: een mooie oude binnenstad met weinig auto’s, veel fietsers mooie parken en een burgemeester van een links-georiënteerde politieke partij, Vooruit. Sinds ook hier in België steeds meer rechts-populisten aan de macht komen voelt zoiets ook paradijselijk aan. Buiten de oude kern van Leuven met onder andere een prachtig oud stadhuis dat van top tot teen van kant lijkt gemaakt, wordt er veel gebouwd, hijskranen domineren de skyline.

Syzygy, een samenwerking tussen mijzelf en Mireille Tap, is uitgenodigd voor een residentie in Leuven bij het kunstenaarsinitiatief Cas-co. Een ateliergebouw met in de centrale hal een tentoonstellingsruimte: Off the Grid. Koi Persyn, de projectmedewerker, heeft ons uitgenodigd voor deze residentie. We hebben ook veel contact met Mirthe Demaerel de algemene coördinator. Samen met Mireille pendel ik regelmatig heen en weer, vaak met de trein, tussen Wolfheze en Leuven. We nemen deel aan het aangeboden residentieprogramma waarbij curatoren worden uitgenodigd die na een ‘talk’ over hun eigen praktijk, met de afzonderlijke residenten in gesprek gaan. Zo hebben we Zeynep Kubat  en Pádraic E.Moore  gesproken en hebben we nog twee ‘visits’ in het vooruitzicht. Heel zinvol voor onze collectieve praktijk. We ontmoeten hier veel kunstenaars, we bezoeken ateliers, ook in Brussel.

Als onderdeel van mijn eigen praktijk heb ik Mirthe en Koi verteld over mijn project Close Encounters. Ik heb ze gevraagd na te denken over een geschikt persoon, liefst uit Leuven, die in aanmerking zou komen voor dit project. Zij waren beiden enthousiast en al gauw droegen zij twee personen voor; Barbara Baert, hoogleraar Middeleeuwse kunst en Iconografie en de burgemeester van Leuven, Mohamed Ridouani. Een keuze tussen deze twee kon ik moeilijk maken, bovendien had ik twee zeer toepasselijke schilderijtjes voor beide kandidaten, zo kwam het dat Mirthe twee werkjes heeft bezorgd. Voor de burgemeester heb ik de zes gouden handjes gekozen met de titel Collective. De handjes reiken naar elkaar toe, bereid om contact te maken en samen te werken. Dat leek me een mooi item voor een burgemeester. Dit keer was het extra spannend om het werk op te halen, het was door Mirthe in no time bezorgd maar de twee maanden dat het bij de burgemeester was bleef het stil en wist ik niet wat ik kon verwachten. Een afspraak om het werk op te halen was makkelijk gemaakt.

In Leuven aangekomen na een vier uur durende treinreis vanuit Wolfheze, werd ik opgehaald bij het onthaal door de beleidsmedewerker van de burgemeester en naar de vijfde verdieping van het stadskantoor gebracht, een nogal saai gebouw naast het station. In zijn kantoor lag mijn kwetsbare werk klaar op een dekentje op zijn bureau. Ik moest een kort moment wachten, net genoeg tijd om een foto te maken. In de hoek van de kamer hing een jas met daaronder twee knalrode gympen, ik stel me zo voor dat hij op deze gympen, als hij de deur achter zich dicht trekt, zijn burgerrol makkelijker kan oppikken. Mohamed ziet er niet uit als een stereotype burgemeester, eerder een jonge vader die zijn kinderen ophaalt van school. Later vertelt hij mij dat hij is getrouwd met Geertrui en inderdaad twee kinderen heeft. Mohamed laat zich ook wel Mo noemen, hij fiets regelmatig met groepen bewoners door de stad, in alles voel je zijn betrokkenheid bij mensen. Mijn werkje ‘Collective’, kon niet beter terecht komen. Ook hij noemt ‘verbinding’ als de eerste associatie die hij had bij het zien van mijn werk…… maar in zijn woorden; “we zijn er nog niet, de handen maken nog niet echt contact”. Leuven heeft voor zo’n relatief kleine stad, opvallend veel culturele initiatieven, Mohamed is goed op de hoogte en de volgende initiatieven passeren de revue; Vaartopia, Opek, Cas-co, maakleerplek, STUK, M Leuven en ik vergeet er vast nog een paar. Veel residenties worden er, verspreid over diverse gebouwen, aangeboden. In Cas-co zijn naast een twintigtal ateliers, vier residentie plekken die continu in gebruik zijn. Zo is in een enorm groot atelier Anna van der Ploeg, momenteel aan het werk, zij krijgt een presentatie bij M Leuven.   Wij hebben ook regelmatig contact gehad met Doris Hardeman die gebruik heeft gemaakt van het atelier grenzend aan onze expositieruimte. Na de performance van Doris bij de opening van haar eindpresentatie; EXIT, hebben wij Lot Louis Veelenturf gehost met hen ‘Queer Erotica’ reading.

Uiteindelijk heb ik niet heel intensief met de burgemeester kunnen praten, aan alles voel je zijn drukke agenda op de achtergrond meespelen, maar zijn betrokkenheid en interesse in mensen en in de culturele sector zijn zeker overgekomen. Op de terugreis lees ik zijn boek, Verbinden boven verdelen, het boek en de persoonlijke opdracht voorin ontroeren, je wenst iedere stad zo’n betrokken burgemeester toe. Nu zou het nog een extra leuke verrassing zijn als hij naar de opening komt van ‘Body Tide’ onze eindpresentatie bij Cas-co. Ik ben heel benieuwd.